Matka

Upadł jej z kolan kłębek włóczki.

Rozwijał się w pośpiechu i uciekał na oślep.

Trzymała początek życia.

Owijała na palec serdeczny jak pierścionek, chciała uchronić.

Toczył się po ostrych pochyłościach, czasem piął się pod górę.

Przychodził splątany i milczał.

Nigdy już nie powróci na słodki tron jej kolan.

Wyciągnięte ręce świecą w ciemności jak stare miasto

Zbigniew Herbert